Visie

Heerlijk zijn de momenten waarop we volledig aanwezig zijn in het hier en nu en ons lichaam zich ten volle ontspant. Tijdens deze momenten ervaart ons brein wat veiligheid is. Dit gevoel van veiligheid komt ons lichaam en onze gezondheid ten goede.

Maar heel vaak in het dagelijks leven is ons impliciet geheugen actief en reageren we niet vanuit het heden, maar vanuit het verleden. We zitten, bijvoorbeeld, op een vergadering. We zouden graag onze mening geven, maar in plaats daarvan zwijgen we en trekken we ons terug.

We doen namelijk wat we als kind deden om te overleven. Zwijgen en onszelf onzichtbaar maken.

In onze kindertijd beschermde deze houding ons tegen een ouder die altijd kritiek gaf.

Ons brein heeft niet door dat het nu niet meer nodig is om ons op die manier te beschermen. Ons brein heeft niet door dat het nu wel veilig genoeg is om onze mening te geven en ons zichtbaar te maken.

Een deel van onszelf weet dit wel, maar een deel van onszelf voelt dit niet. Dit conflict tussen weten en voelen geeft veel onrust en spanning in ons lichaam, wat resulteert in extra productie van stresshormonen.

Hoe we reageren in het hier en nu is verbonden met onverwerkte herinneringen die getriggerd worden. Het is verbonden met hoe we als kind overleefden in situaties waaruit we niet konden ontsnappen.

Bijvoorbeeld, mijn partner maakt een opmerking en ik reageer heel defensief. Mijn reactie is niet afgestemd op de huidige situatie, maar ik verdedig me zoals ik me verdedigde in mijn kindertijd om te overleven met een oudere broer die altijd op mijn kap zat.

Samen met de client kijken we waar je in het hier en nu nog bepaald wordt door je geschiedenis. Dit kan door een éénmalige gebeurtenis zijn (bv. een ongeval) of door langdurige vroegkinderlijke situaties.

Soms gaat het over situaties die er niet hadden moeten zijn, maar er wel waren (bv. misbruik, mishandeling). Soms gaat het over wat er wel had moeten zijn, maar afwezig was (bv. zorg, veiligheid, steun).

Samen met de client kijken we waar we in het heden nog bepaald worden door het verleden en welke onverwerkte herinneringen, trauma's we alsnog willen verwerken.

We vertrekken altijd vanuit het doel om in het hier en nu vrijer te worden ten opzichte van onszelf, onze relaties, onze kinderen.